Hier kan ik echt van genieten. Terugblikken op mijn harde schijf tussen de vele shoots.
Als je net start met fotograferen moet je, zoals met alles denk ik, meters maken. Uren erin stoppen.. ‘do the work’! Je leert het snelst door gewoon te gaan doen, fouten maken en weer doorgaan.

Daarom is het voor mij zo leuk om terug te blikken. Zien waar ik vandaan kom. Hoeveel shoots ik gedaan heb, en vooral hoe vaak ik toen wel niet dacht; “Weet ik wel wat ik doe? Kan ik dit wel? Zal de klant blij zijn met de beelden?

Ik neem je mee naar het jaar 2013.

Wellicht ken jij de podcast over mijn ondernemersverhaal. Daarin vertel ik dat ik begon met het fotograferen van eten. Mijn zelf gekookte Molukse specialiteiten die ik in mijn winkel verkocht. Dit werd opgemerkt en ik kreeg een aantal jaren achtereen een opdracht van het sieradenmerk Buddha to Buddha om voor hun magazine een reportage te schieten. Een magazine met een mega oplage en wereldwijde verspreiding in alle winkels die Buddha to Buddha in hun assortiment hadden opgenomen!

Buddha to Buddha wilde in het magazine de link leggen tussen fashion en food door te focussen op ambacht. Ik was nog niet super lang werkzaam als fotograaf. Ook al had mijn werk zich voldoende bewezen voor deze klant, toch ging er een stemmetje in mijn hoofd fluisteren; “Je weet niet wat je doet joh, je weet alleen wat jij mooi vindt maar straks val je door de mand met je simpele camera, 1 lens, en 1 simpel reflectortje.”Je kan dus wel stellen dat ik het een eer vond om te werken voor deze opdrachtgever maar ook super spannend.

BAK restaurant in Amsterdam.

Het tweede jaar mocht ik voor het magazine een reportage maken van een bijzonder, pas geopend restaurant.

Zij waren pioniers, zij hadden altijd een pop-up restaurant maar waren nu ingetrokken in een bijzonder gaaf pand aan het water. Pakhuis Het Veem. Drie jonge stoere mannen koken daar (nog steeds) de sterren van de hemel. Naast de hele bijzondere gerechten was de showstopper hun ‘levend gist’ waarmee ze dagelijks vers brood bakken.

De opdracht.

Dat moest sowieso in beeld en verder kreeg ik te horen; ‘Buddha to Buddha Vibe in beeld, er is 1 spread ruimte voor de beelden + het recept, dus veel foto’s zijn niet echt nodig maar wel dit thema vangen graag!’ Ik weet de kernwaarden van buddha to buddha, dus in mijn notitieboekje schreef ik bij deze klus:

Focussen op de ambacht, eerlijke producten, mooi verhalend beeld, kleurrijk, fashion of food, brood, levend gist, kijkje in de keuken, gepassioneerde koks, recept.

Meer info had ik niet, enkel het adres en de naam van de chefkok bij wie ik me in de keuken mocht melden.

Wat neem je dan mee? Nou in ieder geval mijn man! Dat leek me ook gezelliger.
De shoot was in 2013, in die tijd had ik enkel een simpele Nikon d80 cropcamera, en ik had 2 lenzen, de 35mm 1.8, de 50 mm 1.8, en de kitlens maar die deed al gelijk niet meer mee. Dannis nam ook een camera mee, maar dan om te filmen. Hij had toen net 1 week een nieuwe camera gekocht, maar had er nog nooit mee gefilmd. Deze shoot leek hem een ideale testrit voor zijn eerste filmbeelden!

Enige probleem was, hij had de 50mm lens nodig om te filmen dat betekende dat ik maar 1 lens tot mijn beschikking had voor de shoot.

Er waren genoeg redenen om me druk te maken over deze shoot, en dat deed ik ook wel, maar ik liet me er niet door tegenhouden. Ik ging met mijn nikond80 erheen en maakte de foto’s die ik mooi vind op mijn manier. Ik dacht niet alleen over die ene spread na, maar over het hele verhaal.

Wat zou ik vertellen en vastleggen als ik een heel boek tot mijn beschikking had in plaats van een pagina?

Ik zou vertellen over hun passie, ik wilde ze aan het werk zien, ik wilde de gerechten stap voor stap zien veranderen in het eindproduct, ik wilde de kijker meenemen in het verhaal en ze watertandend naar de gerechten laten kijken. Alles met als doel dat het beeldverhaal je triggert om naar Amsterdam af te reizen, de mannen te ontmoeten en de gerechten te proeven.

Zo gezegd zo gedaan. Ik leverde alsnog een beeldbank aan. Het resultaat?
Het marketingteam van Buddha to Buddha zag het verhaal in de beeldbank en kwamen tot de conclusie dat 1 spread de mannen geen eer aan zou doen. Ze kozen voor storytelling collages en uiteindelijk 3 spreads (!) om met heel veel beeld het verhaal van BAK te vertellen. Klik hier om het magazine online te bekijken! Blijer kon je mij niet maken! Of toch wel?

Nu ik terug kan blikken zie ik 3 lessen;

1. Ik leverde wat de klant wilde, èn wat ik zelf wilde; de beeldbank. Ik bleef geloven in de waarde van een beeldbank ook al zag die klant dat op voorhand niet. Na aflevering aan het marketingteam werd de waarde pas echt duidelijk.
2. Ik kan nu terugkijken en bevestigen dat ‘de camera’ niet de foto maakt. Een betere camera, heel veel lenzen, dat is allemaal fijn. Maar niet noodzakelijk om alvast te gaan doen en te gaan beginnen.
3. Dannis was mee om te filmen. Omdat deze shoot gedocumenteerd is kan ik nu mijzelf beter presenteren en was de shoot dus niet alleen waardevol voor mijn klant maar ook voor de marketing van mijn eigen business.

Blik samen met mij terug door ook deze video te bekijken en laat me vooral weten in de comments of je het leuk vindt om vaker dit soort blogs te lezen.