Als moeder ben je (wellicht onbewust) de architect van herinneringen voor jouw gezin. En stiekem ook het collectieve geheugen van de familie 😉. Ik lach er een beetje om als ik dit schrijf, maar toch is dit (vaak) waarheid. Mama’s brein staat altijd aan en zit vol met random weetjes over het leven van het gezin en de kinderen. Van roosters, tot lievelingseten, van verjaardagen tot vakantieplanningen. Het ontgaat je niet.
Niet alleen praktisch gezien, maar juist de details van het dagelijkse leven staan op je netvlies. Als ik je vraag naar de favoriete speeltjes van je kinderen, kan je ze zo opnoemen. Als ik je vraag wat jouw kind graag eet dan som je gelijk 5 gerechten op. En ook weet jij precies te vertellen welke knuffel absoluut niet in de wasmachine mag. Welke schoenen je dochter ABSOLUUT niet wil dragen, wanneer de verjaardagen van de juf en meester is…
En heb je oudere kinderen, dan zijn deze random weetjes weer vervangen door nieuwe interesses, nieuwe werelden, nieuwe pijnen en nieuwe uitdagingen. Andere vrienden en de verjaardagen van deze vrienden hoef je ook niet meer te onthouden. Ze lijken je minder nodig te hebben maar jij weet dat dat alleen maar zo lijkt maar niet zo is.. Ook voelt het voor jou als gisteren dat je kids nog kleiner waren. Wat is die tijd omgevlogen nietwaar?
Mijn reis in de fotografie begon ècht, op mijn eerste moederdag in 2008 toen ik een camera kado kreeg.
Maar het nam pas echt bezit van mijn hart toen mijn moeder 2 jaar later overleed.
Haar afwezigheid gaf veel verdriet en liet een diepe leegte achter, maar ook een verlangen om elk waardevol moment met mijn gezin en familie vast te leggen. Ik realiseerde me nog meer, dat foto’s niet alleen momentopnamen zijn, maar kostbare schatten die ons verbinden met onze dierbaren, zelfs als ze niet langer bij ons zijn.
Als moeders hebben we de gave om schoonheid te zien in de eenvoudige momenten van het dagelijkse leven.
Het zijn de ochtendknuffels dwars door die kleffe speen heen, de slaperige glimlachjes, de plakkerige handjes die zich om de onze wikkelen.
In die alledaagse momenten schuilt een diepe betekenis en rijkdom die we willen koesteren en bewaren. En fotografie gaf mij de mogelijkheid om die tere momenten voor altijd te vangen en ze te laten spreken, zelfs als woorden tekortschieten.
Want zeg zelf..je herinnert je een bijzonder moment, of een mooie dag, veel levendiger als er een foto van is. Die foto van je kind die zijn eerste stappen zet, met een trotse glimlach op zijn gezicht. Of de foto van mijn dochter samen met mijn oma op de bank, toen ze onder de deken een filmavondje hielden. Die foto’s roepen hele warme emoties op. Ze brengen me terug naar dat specifieke moment. Ik hoor mijn dochter en oma samen lachen, ik weet nog wat ik had gekookt en hoe ze er van genoten.
En wat te denken van die kleine alledaagse details die zo snel vervagen. De kleine handjes die met verwondering een bloem vasthouden, het voetje dat altijd tussen de spijlen van het bedje bungelde tijdens het slapen, die piepkleine rode laarsjes in de plassen, of toen die kleine op de superwarme zomerdag, mocht spelen in een speciekuip als zwembadje. Het zijn die details die het verhaal vertellen van kindertijd, van groei en ontwikkeling. Foto’s vangen die momenten en bewaren ze voor altijd, als een tastbare herinnering aan de onschuld en puurheid van je kinderen.
Na mijn moeders overlijden zocht ik in mijn eigen foto’s naar die kleine dagelijkse details uit mijn jeugd en het liefst met foto’s waar zij ook op stond..
Hoewel mijn vader zelf veel fotografeerde, was het toen niet digitaal. Dus het fotorolletje was vol na 36 foto’s. Hierdoor maakte je niet achteloos kiekjes, je dacht meer na waar je foto’s van maakte. En ja er waren ook veel dagelijkse momentjes vastgelegd, maar je kan je voorstellen dat de foto’s ook vaak de highlights waren. De dagjes weg, vakanties, de verjaardagen, de ‘statieportretjes’ bij de kerstboom.
Maar niet, de rommel in de keuken, de soms ontplofte speelhoek in de kamer, mijn favoriete barbies, mijn moeders kookkunsten, mijn bedstee (nog steeds jammer dat ik daar geen goeie foto van heb) en hoe we allemaal op de bank hingen in de avond…
De verhalen uit mijn jeugd, zijn mijn eigen herinneringen, aangevuld met de verhalen die mij verteld zijn en de foto’s die ik heb. Die foto’s zorgen dat die ene vakantie extra in mijn geheugen gebleven is. Dat uitje naar de Efteling weet ik door foto’s gek genoeg ook nog deels te herinneren..
Mijn moeder vulde de foto’s die mijn vader maakte aan met verhalen en tekeningen en zo is mijn fotoalbum heel kleurrijk, net als mijn herinneringen aan mijn jeugd.
In de foto’s van mijn jeugd zocht ik naar nog meer verhalen, nog meer details van hoe ons gezinsleven was.
Ik ben blij dat mijn vader heel veel zelf fotografeerde dus zijn er mooie foto’s van ons gezin en de highlights uit mijn jeugd. Ik besloot toen dat ik mijn kinderen ook veel verhalen en beelden wilde nalaten. Want in the end, zijn het die verhalen die heel veel troost bieden en veel betekenis geven. Daarnaast helpt het hun om herinneringen levendig te houden.
De tijd vliegt. Onze kinderen groeien op voor we er erg in hebben. Daarom is het zo belangrijk en ook zo leuk om bewust te zijn van de waarde van het documenteren en vastleggen van dagelijkse momenten op beeld.
Ik geloof met heel mijn hart dat foto’s de kracht hebben om een diepe emotionele impact te maken.
Ik heb het zelf ervaren toen mijn moeder overleed. Haar afwezigheid heeft me doen beseffen hoe waardevol foto’s zijn als je geen nieuwe foto’s en geen nieuwe herinneringen meer kunt maken samen. Elke foto van haar of met haar werd een schat! Een schat die me terugbracht naar haar verhalen, haar gekkigheden en hilarische avonturen, haar energie, haar warmte en de liefde die ze ons gaf.
De foto’s hebben mede geholpen om haar altijd bij me te dragen, om haar te eren en om haar aan mijn kinderen te laten zien. Zodat ze een connectie kunnen voelen met hun oma, ook al hebben ze haar kort of nooit gekend.
Maar ik heb vooral een nog grotere waardering gekregen voor het leven en het vastleggen van betekenisvolle momenten en verhalen van de mensen om me heen.
Maar foto’s hebben niet alleen waarde voor de toekomst. Ze hebben ook een krachtig effect op het hier en nu.
Als je je even overweldigd voelt door de drukte van het leven, kun je naar die foto’s kijken en herinnerd worden aan de liefde en vreugde die je in je gezin hebt.
Ze geven je perspectief en brengen je terug naar de essentie van het leven. Het koesteren van de kostbare momenten en het creëren van een leven vol betekenis. Fotografie leerde mij te focussen, want waar draait het nu ECHT om. Ook hielp het mij om de focus te verleggen.. als het even moeilijk ging, of er waren financieel zware tijden.. dan hielp het me om de schoonheid en het bijzondere in het alledaagse te blijven zien.
Door het vastleggen van de dagelijkse details van het leven, blijf ik in dankbaarheid kijken naar het leven van alledag. Inclusief, verdriet, stress, drukte..
Fotografie helpt me stil te staan. En te vertragen.
Te voelen en letterlijk alles in een ander perspectief zien.
En dat maakt je weerbaar, dankbaar en rijk. Dat gun ik echt iedereen. Vooral als je net als ik een drukke ondernemende moeder bent. Je focus ligt vaak op die stip op de horizon waar je met je business heen wilt. En dat is nodig. Maar in the ratrace is het ook goed om vaker stil staan. Helemaal als er opgroeiende kinderen om je heen lopen. Hoe vaak roepen we wel niet; Jeetje wat vliegt de tijd, wat worden ze groot, wat gaat het snel voorbij.
Maar echt. Elke dag heeft 24 uur, elk uur 60 minuten, elke minuut 60 seconden. En zowel jij als je kinderen hebben er tot op heden geen een van overgeslagen. Maar als ik jou nu vraag; Wat deed jij 3 woensdagen geleden om 16:00? dan denk ik dat je niet direct een antwoord kan geven. En dat je net als ik je iphone pakt, je fotorol doorscrollt naar die bewuste dag en kijkt wat je vastgelegd hebt zodat je je die dag beter voor de geest kan halen.
Die fotorol van mij.. is mijn lifesaver bij dit soort vragen en de foto’s vullen mij met herinneringen. Bijzondere momenten of dagelijkse kiekjes die het bijzondere in het alledaagse tonen.. OF gewoon mijn lunch want wat maak ik BIZAR veel foto’s van eten 😂
Wat fotografie voor mij deed en doet.. dat gun ik jou ook. En die iphone fotorol vol herinneringen.. gun ik jou en je gezin ook.
Ik heb een online training Fotograferen en editen als een Pro met je Iphone, waarin ik je heel praktisch help om foto’s te maken voor je business en deze ook te bewerken met lightroom mobile. Meer dan 350 deelnemers hebben die training gevolgd en jij wellicht ook.
Dat ga ik nu niet doen. Wat ik jou nu wil geven. Is een verhalende fotoreis. Een reis waar ik je leer om visueel de verhalen van jouw familie te vangen. Word die visual storyteller voor jouw familie.
Ik neem je mee in mijn persoonlijke verhalen en de manier waarop ik visual storytelling toepas in mijn fotografie. Niet mijn fotografie voor mijn zakelijke klanten.. maar voor mijn gezin.
Ik maak visuele verhalen en deel met jou praktische tips zonder ingewikkelde technische shizzle. Samen doorlopen we diverse verhalende thema’s en laat ik je zien hoe ik dit thema in beeld breng aan de hand van mijn eigen foto’s die ik vaak maak met mijn iphone.
Ik geef je inspiratie hoe jij de verhalen van jouw familie kan vangen en ik vertel hoe ik mijn fotoherinneringen laat afdrukken en waar.
Ik geef je inspiratie hoe je foto’s kan integreren in je dagelijkse leven en hoe je fotoprojecten kan starten samen met je gezin.
Het is een inspirerende videoreeks, vol verhalen, fotoideetjes, en ook praktische tips voor de verwerking van de foto’s tot familie herinneringen.
Deze verhalende fotoreis ‘Moments to Memories’ begint op 7 juli 2023 rond de start van de zomervakantie. Zo hoop ik jou deze zomer te helpen vertragen en jouw gezin de allerbest gedocumenteerde zomervakantie te geven. Een zomer boordevol blijvende, betekenisvolle foto’s en verhalen met herinneringen die een leven lang mee gaan.
Daarnaast is 7 juli de geboortedag van mijn neefje, die helaas de dag na zijn geboorte in 2014 is overleden. Silvan bracht ondanks zijn korte verblijf in ons midden nog meer kracht aan de les en de boodschap, die mijn moeder mij ook gaf.
Leef je leven, geniet van alles op je heen en steek je energie alleen in positieve dingen.
Sinds 2014 ben ik vrijwillige fotograaf voor stichting Make a Memory die ouders van zieke en overleden kinderen een blijvende herinnering geeft. Deze stichting draait volledig op vrijwilligers en giften. Als jij een ticket boekt voor deze verhalende fotoreis, tijdens de presaleweek, dan doneer ik een deel van jouw ticket aan stichting make a memory. Lieve moeders, omarm je rol als geheugenbewaarder en vertaal ze naar onvergetelijke visuele verhalen. Klik hier om jouw ticket te boeken in de presale, tegen een nobrainer Moederdag Kado tarief!
